Yoga? Dat is toch allemaal love, peace and happiness?

Waarom yoga veel meer is dan alleen maar ontspanning en feel-good vibes

Via via hoorde ik laatst iets interessants: “Een vriendin van mij wil geen yoga doen, want ze denkt dat het allemaal 'love, peace and happiness' is.” Het is een opmerking die vaker opduikt. En ik begrijp het wel. Het beeld van yoga dat je vaak ziet – ontspannen mensen in mooie leggings, zacht muziekje op de achtergrond, glimlach van oor tot oor – is verleidelijk, maar eerlijk gezegd nogal beperkt.

Want yoga is zelden alleen maar comfortabel. Het is niet alleen maar zen. En zeker niet altijd feel-good.

Yoga schuurt

Wie regelmatig op de mat staat, weet: yoga laat je dingen voelen die je misschien liever niet voelde. Ongemak. Onrust. Emotie. De adem stokt soms. Je weerstand spreekt zich uit. Je ego doet een gooi naar controle. En juist dat is waar de yoga begint.

Niet in de perfecte houding. Maar in het durven zijn met wat er ís.

Yoga is niet zweverig – het is echt

Yoga nodigt uit tot innerlijke eerlijkheid. Het leert je luisteren naar je lichaam. Het haalt je uit het hoofd. Het brengt je terug naar wat er nu speelt – fysiek, emotioneel, mentaal. Niet om het te fixen, maar om het te ontmoeten. Soms met zachtheid, soms met tranen. Maar altijd met aandacht.

Geen masker, geen ‘moeten’

Je hoeft je op de yogamat niet beter voor te doen dan je je voelt. Je hoeft niet flexibel te zijn. Niet spiritueel. Alleen bereid om even te vertragen en jezelf toe te laten. Je hele zelf – niet alleen de lichte kant, maar ook de rauwe, de vermoeide, de zoekende.

Dus nee: yoga is niet alleen ‘love, peace and happiness’

Gelukkig maar. Want het leven is dat ook niet altijd. En yoga is er voor mensen die écht willen voelen, groeien, loslaten, thuiskomen. Niet zweven, maar landen.